سلام.

اولین باره که نوشته هامو وسط نزاشتم با اینکه رو مخم بوده و هست هنوزم ولی دوست داشتم یه بار از گوشه ی صفحه و دلم شروع به نوشتن کنم.

کسایی که اینجا هستن همه منو میشناسن پس نیاز به معرفی ندارم.

واسه کساییم که منو نمیشناسن باید بگم خب یه دخترم مثل همه ی دخترای دیگه.

قراره طولانی ترین نوشتم باشه خب مشکلی نداره چون واقعا میخوام بنویسم.

زمستون 98 بود که با بیان آشنا شدم.خب فضای خوب و فوق العاده ای بود.

اولش فقط در حد وبلاگ بلک پینک و تی اکس تی بود کم کم دیگه وبلاگ اکسو رو پیدا کردم و پلاس شدم اینجا.

مرداد 99 بود بعد از کنکورم وبلاگ زدم. اولین دوستای من اینجا مائده،پانی،وفا،آیلین،سهند و شوکو بودن.

کم کم بدگرل،پونیو،کوین،جیوو،فافا،نغمه،مینا،آیان،اریک،بلو،کریستال،هالزی،پریناز، سانا،طناز،دلناز،سارا،هوکا،درسا،پری،لیزا،نازی،عسل،بورا،آیرین، هه ری و خیلیای دیگه هم اضاف شدن.(کامان بچه ها واقعا یادم نمیاد دیگه کیا بودن)

قصد ندارم گذشته هارو باز کنم پس فقط یه پرش بزرگ میزنم از رو همه چی و دقیقا اونجایی که مغزم آرومه وایمیستم. درست همینجا.

اینجا قلبم آروم نیست ولی به طرز وحشتناکی رهاش کردم. رهاش کردم چون قراره بسازمش باز. اون کوچولو گناهی نداره واسه این همه درد.

قصد خداحافظی ندارم چون کسی منتظر سلامم نیست ولی قصد دارم ذهنمو آروم کنم که اینجا قرار نیست برگردم.

پاکش نمیکنم بمونه آخرین چیز از من اینجا. با هر عنوانی کنارتون بودم از خودم مطمئنم که ذره ای براتون کم نذاشتم.

خود شیفته یا از خود مچکر نیستم ولی انقدر مطمئنم که تو تنهایی هیچکس ولش نکردم. سعی کردم بمونم،باشم،مهربون باشم، کمک کنم، گوش بدم، درست کنم.

متقابلم بوده خیلی وقتا تنها گذاشته نشدم، کسایی پیشم بودن، موندن، مهربونی دیدم، کمکم کردن، گوش داده شدم.

بابت اونا ممنونم و از بابت تموم کارایی که برای هر آدمی توی زندگیم کردم این اطمینانو بهتون میدم که از صمیم قلبم بوده و هیچ منتی به سر هیچکس نیست.

بهم قول بدید که موفق میشید و میرسید به همون جایگاهی که لیاقتشو دارید. همتون آدمای موفقی میشید که میخواستید. یادتون باشه که همه ی آدما میرن، همه ی تاریخا میگذرن، همه ی چایی ها سرد میشن، همه ی برف ها آب میشن تهش شما میمونید و عدد سنتون که بالا رفته و زل زدید به برفای آب شده و چایی یخ زده ی تو دستتون.

پس اول قدر خودتون رو بدونید. بعد قدر خودتون رو بدونید. و بعد هم قدر خودتون رو بدونید.

یاااااا درسته دارم میرم ولی همچنان سونگ مینو و آرتیستای وایجی ماینن.دور شید. (حتی روز رفتنمم تو وایجی یه خبری هست.همکاری تیانگ و لیسا جررر)

بهترین سن و سال زندگیتو صرف ساختن زندگیتون کنید خب؟ این خیلی مهمه.

آدم خوبی باشیم و بیاید نزاریم مونبینای دیگه ستاره ای بشن تو آسمون.

کوچیک ترین نامه ی دنیام رو مینویسم واسه کسی که هیچوقت اینو نمیبینه:

"کوچولوی هیونگ:)

تو شکلاتی ترین شکلات دنیا با عطر ریحانی

خیلی دوست دارم"

برای همتون:

"ممنونم که این همه تایم با هر اسم و رسمی"آنیسا،غزل،ریتا" منو پذیرفتید و دوست خوبی برام بودید.

دوستتون دارم"

 

2023/04/25

15:30